-Δεν μιλάει ο κόσμος ρε συ... σε ένα μήνα έχουμε εθνικές εκλογές... και σε 6 τις αυτοδιοικητικές... μου λέει...
-Τι να πει κι ο κόσμος βρε φίλε μου του αποκρίνομαι... αφού έχουμε άλλη ατζέντα... κι αφού τα είπαμε λίγο στο πόδι, ο καθένας μας τράβηξε για τη δουλειά του...
Η αλήθεια είναι ότι ειδικά ως προς την πρώτη αναμέτρηση των εθνικών εκλογών το κλίμα είναι ιδιαίτερα ήσυχο... εδώ και λίγο καιρό το θέμα για τα περισσότερα κόμματα ήταν το ποιος... σε αντίθεση με τον κόσμο ο οποίος, βλέποντας τα πρόσωπα διαχρονικά να αλλάζουν στην εξουσία και τα μεγάλα αλλά και μικρά προβλήματα να παραμένουν αν διερωτάται κάτι πια, μάλλον θα πρέπει να είναι το πως...
Εδώ βέβαια ανοίγει και μια παρένθεση στην οποία πρέπει να λάβει κανείς δύο σημαντικές παραμέτρους και εξηγούμαι:
α. Στην περίοδο της πανδημίας αλλά και μετά τα περισσότερα κόμματα προσπάθησαν να διατηρήσουν συσπειρωμένες τις δυνάμεις τους πετώντας τη μπάλα στο διαδικτυακό περιβάλλον και με διάφορες διαβουλεύσεις - εκδηλώσεις προσπάθησαν να έχουν τη βάση και τον πολίτη συμμέτοχο στη πορεία τους... πράγμα που μάλλον πέρασε σε δεύτερη μοίρα για την πρόσφατη κατάρτιση των ψηφοδελτίων...
β. Από ιστορίες της παραπάνω περίπτωσης (α) περιοχές σαν τη δική μας τελικά κατάφεραν να αφεθούν με 0 υποψήφιους... και εννοώ ανθρώπους που ζουν και βιώνουν τα προβλήματα σχεδόν με τον ίδιο τρόπο με όλους εμάς... με ότι συνεπάγεται αυτό για το μέλλον...
Tα παραπάνω είναι στοιχεία που πιθανόν θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον στα τοπικά δρώμενα, κατά τη γνώμη μου παράλληλα αλλά και αφού τελειώσει το θέμα των εθνικών εκλογών. Ωστόσο το ζήτημα βέβαια είναι τι γίνεται και με την ατζέντα η οποία δυστυχώς παραμένει διαρκής και μεγάλη ανεξάρτητα αν τα τελευταία χρόνια πολλά πρόσωπα εναλλάχτηκαν σε κυβερνήσεις, εθνικές και τοπικές. Ας πούμε ενδεικτικά στα μέρη μας εδώ τριγύρω:
- Η τηλεοπτική κάλυψη παραμένει ένα πρόβλημα κυρίως για τον ηλικιωμένο πληθυσμό αλλά και όσους δεν γνωρίζουν την τεχνολογία. Το δε πρόγραμμα για τις λευκές περιοχές φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποτελέσει μια οριστική λύση.
- Ο γιατρός, ο νοσηλευτής, το ασθενοφόρο, η δομή υγείας θα πρέπει να είναι μια απρόσκοπτη και εξοπλισμένη κατάσταση εφόσον ο πληθυσμός όχι μόνο είναι ενεργός αλλά τους θερινούς μήνες υπερπολλαπλασιάζεται.
- Η τουριστική περίοδος σε παραλιακούς προορισμούς δε μπορεί για τον επιχειρηματικό κόσμο να νοείται από 1/5 έως 30/10 άλλα για το κράτος από 1/6 έως 30/9. Κάπου λείπουν 2 μήνες.
- Η φετινή ανομβρία δείχνει με τον πιο πιεστικό τρόπο, ότι το νερό δεν επαρκεί όσο καλά ή κακά κι αν το διαχειριστούμε, χρειάζεται έργο κοντά στη περιοχή που θα βελτιώσει την κατάσταση και δε μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε λύσεις όπου το κόστος αυτόματα θα καθιστά τις δραστηριότητες της περιοχής μη βιώσιμες.
- Τα σχολεία (Λύκεια) δε μπορούν να παραμένουν σε αυτή τη κατάσταση μόνο ο Θεός ξέρει για πόσα ακόμη χρόνια. Εύκολο να χαλάς μα δύσκολο να φτιάξεις.
- Η οδοποιία και η προσβασιμότητα στην περιοχή δε μπορεί να γίνεται με τον τρόπο που βλέπουμε... τμηματικά κομμάτια στην ίδια αρτηρία... εδώ γελάσανε και τα πεζοδρόμια που δεν έχουμε...
- Χώροι του γενικότερου συμφέροντος δε μπορεί να κατασκευάζονται, να συντηρούνται και να βελτιώνονται με έρανο όταν έχουμε τρελαθεί να πληρώνουμε έμμεσους και άμεσους φόρους... (σχολεία, αίθουσες, πλατείες, λιμανάκια, μνημεία, κλπ)
- Η εκτός σχεδίου δόμηση και όλες οι τελευταίες αλλαγές σε σχέση με τις ιδιοκτησίες μετατρέπουν πια περιουσίες σε χωράφια... ήταν που θα μας ζημίωνε η χωροταξία...
- Τέλος οι επενδύσεις... να γίνουν με σεβασμό στον δημόσιο χώρο, το περιβάλλον και τον συνάνθρωπο φυσικά με κάποιους κανόνες... όμως κάποιος πρέπει να μας απαντήσει η εξέλιξη θα φέρει τις υποδομές... ή μήπως όπου υπάρχει ανάπτυξη τελικά έχει βρει ισχύ το αντίστροφο?
Φύσιν αισιόδοξος, νομίζω ότι έχει λύσεις και η πολιτική και η αυτοδιοίκηση... απλά πιστεύω ότι σιγά σιγά θα πρέπει να εξηγηθεί και το πως... με ποιο τρόπο με ποιο σχέδιο... πράγμα που το σημερινό status quo δεν φαίνεται να είχε... Απρίλης, Μάης κοντά το θέρος...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου